Hotel Sant Roc in Spanje

Reisorganisaties

?Daar moet je zijn!? Ik sta op het strand bij Calella de Palafrugell een leuk, oud vissersdorpje. Ik heb net de zee op mijn bord geproefd en maak me klaar om richting Hotel Sant Roc te gaan. Hotel Sant Roc ligt op een rots en kijkt uit over Calella de Palafrugell en de Middellandse zee. Ik kan niet wachten om af te reizen naar de letterlijke én figuurlijke top. Want terwijl ik omhoog rijd, denk ik aan al die verhalen over dit hotel van de familie Boix. Als ik aankom, staat eigenaresse Barbara Boix me al op me te wachten. ?Welkom,? jubelt ze en alles in haar en om haar heen bevestigt dit woord. Ik kijk rond. Wat een toplocatie! ?Kom!? en Barbara pakt mijn arm en samen lopen we over het terrein. Barbara vraagt me de hemd van het lijf. Uit oprechte interesse en dat merk je direct. ?Wij willen onze gasten het naar de zin maken en ik vind het zo leuk om nieuwe mensen te ontmoeten!? En dan is het de beurt voor mijn vragen. Het hotel is redelijk groot, maar dat voel je totaal niet. Familiair, dat is het goede woord. Ik voel me bijna een verre nicht van het Boix-geslacht. De trots werkt aanstekelijk. ?Mijn vader heeft de houten bedframes nog zelf gemaakt én geschilderd!? En terwijl we rondlopen zie je door elk raam een geweldige blik op de wereld buiten. Binnen is de inrichting eenvoudig maar huiselijk met een vleugje Catalaanse stijl. Eén ding weet ik zeker: hier ontbreekt het je aan niks. Bij elke hotelgast die we tegenkomen blijven we even staan, maken een praatje en je ziet dat iedereen hier thuis is. Na de rondleiding komen we aan op het immense terras met de grote bomen. Het uitzicht is magistraal. Ik heb zin om ?Schip ahoy? te roepen als ik de vissersboten op zee huiswaarts zie keren. De avondlucht kleurt langzaam zonrood en de lichtjes beneden gaan aan. Barbara komt aanlopen met een kaarsje en gaat bij me zitten. ?En?? Ik steek twee duimen in de lucht. ?Heel goed! Dat uitzicht is... ? En ik weet even niks te zeggen. Geluk op de rots. ?Het went nooit,? glimlacht de trotse vrouw. Langzaam druppelt de familie Boix bij ons aan tafel. Het begin van een lange mooie én gezellige avond. Lees verder bij Eliza Was Here...